Loslaten wat je liefhebt

Dit is een van de moeilijkste, meest persoonlijke blogs die ik ooit geschreven heb… Vorige week heb ik de relatie met mijn geliefde beëindigd. We hebben besloten om verder te gaan als vrienden.

Ik voel me niet bijzonder verdrietig. Ik heb nog geen moment deze week een potje goed zitten janken in mijn eentje. Neerslachtig, ja dat wel. Het voelt allemaal heel raar. Net zoals bij de corona crisis ziet de wereld er van de buitenkant precies hetzelfde uit, maar op een onzichtbaar niveau is alles anders geworden. Je kan het alleen niet zien.

WAT IK GELEERD HEB…
Deze hele periode is één grote leerschool voor mij. Nouja, school… Noem het maar gerust een emotionele bootcamp.

De corona crisis heeft alles in mijn sociale leven op scherp gezet. Ik heb ineens een veel betere focus op welke mensen er niet (meer) in mijn leven thuishoren, en welke anderen ik juist meer wil toelaten in mijn leven.

Al bijna een jaar stonden mijn lief en ik behoorlijk verschillend in onze open relatie. Meerdere partners verwelkomen, ja of nee? Daten met anderen ja of nee? En hoe ver wil je daar dan in gaan? Hoe overbruggen we onze verschillen? En hoe communiceer je daar dan goed over met elkaar?

Vooral dat laatste ging nog wel eens mis bij ons. Mijn grenzen zijn zo vaak (onbedoeld) overschreden, telkens een klein beetje. Maar veel kleine beetjes bij elkaar is een heleboel samen. Tot ik de laatste tijd alleen nog maar in wantrouwen leefde, met de hele tijd het knagende gevoel: wanneer is volgende keer dat mijn vertrouwen zal worden beschaamd? Tijd om de rekening op te maken en er een definitieve streep onder te trekken. En die streep kwam geen moment te laat en geen moment te vroeg, maar precies op tijd.

Ik heb zo ongelooflijk veel geleerd het afgelopen jaar. Ik weet nu veel beter hoe ik duidelijk mijn grenzen moet aangeven. Waar jaloezie voor dient, en hoe ik het kan gebruiken om te groeien. En het belangrijkste: prioriteer de liefdesrelatie met anderen nooit over de relatie die ik met mezelf heb.